Wat is jouw aandeel in de ruzie?

Zijn we vriendelijk in de omgang? Zijn we realistisch in wat we vragen en verlangen? Is dat wat we eisen voor de ander wel acceptabel? 

Normaal gesproken, of zeg ik liever normaal geschreven, richt ik mijn artikelen op onze manier van communiceren. Op de omgang met elkaar en de manier hoe zender en ontvanger op elkaar reageren. Dit keer wil ik het eens over een andere boeg gooien. Dit keer houd ik het dicht bij onszelf. Bij onze rol in onze conflicten en ruzies. Over hoe wij zelf zijn en reageren als de spanning ons te erg wordt. Zijn we vriendelijk in de omgang? Zijn we realistisch in wat we vragen en verlangen? Is dat wat we eisen voor de ander wel acceptabel? En zijn we ons ervan bewust als dat het niet het geval is? Zijn we in staat om te geven voordat we vragen? Durven we onze angsten en behoeften te delen met anderen? Ook als we onenigheid hebben?

Romeinen deden het slim

De Romeinen deden het slim, zo’n ruzie uitvechten. Wist je dat de Romeinen na hun veroveringen zorgden voor onderwijs, water en veiligheid? Dat je in dienst kon bij het leger, en dat als je met pensioen ging je een eigen stuk land kreeg met een zak geld, ruim voldoende om de rest van je leven te leven. De meeste Germaanse stammen, geheel in tegenspraak tot Asterix & Obelix, waren maar wat blij met die Romeinse overheersers. Jazeker, je moest belasting betalen maar daar tegenover stond dat je vrouw en kinderen niet langer door een boze buurmannenstam werden ontvoerd. Er was handel én je mocht ook je eigen goden houden, ‘hoe cool is dat!?’ moeten veel Germanen gedacht hebben. De Romeinen waren wreed, zeker, ik vergoelijk niks, maar ze waren ook slim. En realistisch. Ze hadden heel goed door dat als je mensen tot het uiterste tergt, die ander gaat rebelleren en zich gaat verzetten. Nee, dan kon je veel beter je toegevoegde waarde delen: van No-haves, Haves maken. En van deze Haves sloten hele stammen zich aan bij de Romeinen en voegde zich onder hun gezag. Auxelleries, steuntroepen waren dat. De Romeinen waren zich dus goed bewust van hun eigen rol in conflicten. Ja, ze zochten ze ook op, dat is waar, maar daarna waren ze slim, realistisch en hielden er een vrije geest op na.

Onderhandelen

Waar de Romeinen dus heel goed in waren, was onderhandelen. Je moest na je overwinning natuurlijk wel ergens je graan en vlees vandaan halen. Dus onderhandelden ze met als basis: wat kan ik jou geven zodat jij iets aan mij kunt geven? Als je slim onderhandelt, bereik je meer. Daarvoor is het belangrijk dat je je van je eigen rol goed bewust bent. Ben je een drammer, dan keren mensen zich tegen je. Ben je een zeurpiet, dan haken ze af. En dan valt er niets meer te onderhandelen. Wees je dus bewust van je eigen rol in de problemen en ruzies om je heen. Stel je zelf deze ene vraag, in alle eerlijkheid, en het wordt allemaal een stuk duidelijker: ‘Ben ik de oorzaak of de oplossing van het probleem?’ En spreek vooral uit wat je zorgen zijn, dan heeft je gesprekspartner ook iets om te behartigen. Bron: Michael Schulze, Ad Acta Mediation.