Ons glas is niet leeg, ons glas is ook niet half vol, ons glas is tot de rand gevuld en stroomt net niet over.
Voor veel mensen is het Centrum tot Bevordering van Import uit ontwikkelingslanden (CBI), een agentschap van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, een onbekende organisatie. Dat gold ook voor mij totdat ik twee jaar geleden kennis maakte met de directeur van deze organisatie. Hij vertelde mij trots over zijn organisatie en de resultaten die zij bereiken over heel de wereld. Vol passie werken hij en zijn mensen aan het bestrijden van armoede in de minst ontwikkelde landen. Zij doen dat heel praktisch door instituties en ondernemers te leren hoe zij hun producten beter op onze en andere markten kunnen zetten. Door mijn kennismaking met de directeur heb ik mij meer verdiept in het ontwikkelingsbeleid van ons land. Met relatief weinig middelen timmert Nederland internationaal aan de weg en wordt ons land gewaardeerd om die inzet. Die inzet van Nederland en tal van andere landen heeft effect. Begin jaren tachtig leefden er nog bijna 2 miljard mensen in extreme armoede. Nu dertig jaar later zijn dat er ruim minder dan 1 miljard en zijn we op weg naar 500 miljoen! Nog steeds genoeg te doen, maar er worden wel degelijk resultaten geboekt.
De passie van de mensen van het CBI is hartverwarmend maar niet uniek. In het publieke domein kom ik iedere dag bevlogen professionals tegen die het beter proberen te doen voor hun inwoners of klanten. Vaak met veel resultaat, vaak met beperkte middelen. En soms, soms gaat het mis en doen zij het niet goed genoeg. In Nederland blijft dat niet onder de roos en leggen we met elkaar in zo’n situatie, volkomen terecht, de vinger op de zere plek. We steken onze kritiek niet onder stoelen of banken, de schijnwerpers gaan erop en wordt er luidkeels geroepen dat het een schande is en dat het nooit meer mag gebeuren. Er is vaak zoveel aandacht dat je bijna zou gaan denken dat het fundamenteel mis gaat in Nederland. Veel mensen hebben dat gevoel en zijn ontevreden of cynisch. Een voedingsbodem voor een enkele politicus die zonder oplossingen te bieden bij voortduring inspeelt op die gevoelens.
Als ik om mij heen kijk, zie ik een andere realiteit. We leven in een samenleving waarin je mag zeggen wat je denkt, ook al verkoop je onzin en onverdraagzaamheid. Een samenleving waarin complexe stelsels zijn gebouwd om voor de inwoners veiligheid en inkomen te garanderen. Stelsels die weliswaar onder druk staan en op dit moment worden verbouwd. Maar niet afgebouwd! Hoe anders kan dat zijn. Op vakantie-vliegafstand zijn omstandigheden voor mensen en kinderen vaak erbarmelijk en heerst er een enorm contrast met onze situatie. De mensen van het CBI kennen dat verschil en zetten zich in om anderen mee te laten delen in ons geluk. Zij en gelukkig veel meer Nederlanders weten dat wij leven in een uniek deel van de wereld. We behoren tot een select clubje aardbewoners die het ongelooflijk goed getroffen heeft! Ons glas is niet leeg, ons glas is ook niet half vol, ons glas is tot de rand gevuld en stroomt net niet over. Het zou ons helpen als we dit samen meer beseffen, dankbaar zijn en ook samen uitdragen. In een positief klimaat ontstaat immers zoveel meer.
Wim Schreuders is zelfstandig interim-manager/adviseur/coach en werkt via zijn eigen onderneming Public Servants BV voor het publieke domein. Hij heeft een brede ervaring als verandermanager in de publieke sector. Lees ook zijn boeken Meer door minder in het publieke domein en Meesterlijk Middenmanagement.
